Vindar sjást ekki

Það er greinilegt að vinztri mönnum svíður sú málefnalega gagnrýni sem Staksteinar hafa haldið á lofti. Til dæmis segir Sigmundur Ernir: „Mogginn er annars sér kapituli í pólitíkinni þessa dagana. Ofsahatur hans á Samfylkingunni er dæmalaust - og á eiginlega ekkert skylt við blaðamennsku lengur.“ Hvers konar málflutningur er þetta? Og hvers konar nafn er Ernir eiginlega? 

Fyrrum blaðamaður Morgunblaðsins, Davíð Logi Sigurðsson, heggur í sama hnérunn:

„Ég sé að í dag blása vindar um minn gamla vinnustað heima á Íslandi. Leiðaraskrif ritstjórans eru þar skýringin. Ég segi það eitt, að það er leiðinlegt að blaðið og það góða fólk sem þar starfar skuli þurfa að gjalda fyrir þann einarða ásetning ritstjórans að bera sigur úr býtum í því stríði sem hann telur sig verða að heyja um þessar mundir í pólitíkinni - með mismálefnalegum hætti. Persónulega hef ég miklar efasemdir um að sá stríðsrekstur þjóni hagsmunum Morgunblaðsins. En ef ég þekki mitt heimafólk rétt telur ritstjórinn að aðeins hann geti skilgreint þá hagsmuni, aðeins hann þekki þá til hlítar.“

Hvers konar þvættingur er þetta? Hvernig getur maðurinn þóst zjá þá vinda sem blása um hans gamla vinnustað? Vindar sjást ekki. Og síst allra frá Beirút. Það veit hver heilvita maður. Sér er nú hver vindgangurinn. Svona málflutningur er ógeðfelldur.